همه ما میدونیم که "مرگ" راه برگشتی نداره.دیدید گاهی برای اینکه برنگردیم همه پل های پشت سرمون رو نابود میکنیم؟ یا فلان محتوای کامپیوتر رو که خیلی وقتمون رو میگیره پاک میکنیم؟ یا اضافه فلان غذایی رو که میدونیم اگر بخوریم چاق میشیم رو میندازیم سطل آشغال؟!
همه اینها رفتار برگشت ناپذیرند و نابودگر هستند.
حالا میام سر بحث:
ما زندانی ی رو میکشیم، ما پخش کننده مواد مخدر رو میکشیم.
ریشه این رفتارهای نابودگر:
"ترس"،
"ناامیدی"
، "بی اعتمادی"
و "بی رحمی" هست.
ما "میترسیم" که اون آدم رفتارش رو تکرار کنه.
ما "امیدی" به تغییر رفتار و اصلاحش نداریم.
ما "اعتمادی" به اون زندانبان و دستگاه قضایی نداریم ،نگران هستیم تقی به توقی بخوره با پول و پارتی آزادش کنند. یا اگر هم طرف اصلاح شد نمیپذیریمش چون اعتمادی بهش نداریم .
واسه همین ، برای اینکه خیال خودمون رو راحت کنیم فرمان مرگ و نیستی براش صادر میکنیم.
و همه اینها نشان میده که ما چقدر خودخواه و "بیرحم" هستیم که باارزشترین چیز هر انسان یعنی "جان" اش رو ازش میگیریم.
همه اینها (ترس، ناامیدی، بی اعتمادی، بیرحمی) در ضمیر همه انسانها بار روانی "منفی" دارند. شیوه های تربیتی ای که اینچنین راههای غیرقابل بازگشت رو استفاده میکنند در دنیای امروز اشتباه اند و دیگر جایی ندارند.
البته من خودم از این شیوه برای شخص خودم استفاده میکنم. مثلا موبایلم رو باخودم از بیمارستان به منزل نمیبرم که کمتر باهاش وقت تلف کنم. اما حذف یک "جان" آدمیزاد اصلا قابل قیاس با این ها نیست. و مساله قصاص هم در مورد قتل هم جای بحث داره.
برای هیچکس مرگ نخواهیم.
رو ,بی ,، ,نداریم ,هم ,اعتمادی ,همه اینها ,رو که ,میکنیم؟ یا ,برای اینکه ,بیرحمی در
درباره این سایت